Home | Contact | Mijn account | RSS | |
|
De toendra smelt: verstoring van de vegetatie stimuleert methaan-uitstoot14 maart 2015
Een kwart van het landoppervlak van het Noordelijk halfrond is permanent bevroren: de zogeheten permafrost. Alleen de bovenste paar centimeters van deze metersdikke laag ontdooit in de korte zomer. Alleen daar speelt het bodemleven zich af en treedt plantengroei op.Nu blijkt dat als de vegetatie wordt verwijderd, de dooi in de zomer veel dieper doordringt, omdat de isolerende functie van het vegetatiedek wegvalt. In een langlopend experiment werd de Betula nana, een dwergberk die matten van hooguit 20 cm hoog vormt, door onderzoekers van Wageningen Universiteit weggeknipt. Het effect werd al binnen een jaar zichtbaar: op de kale stukken ontdooide de permafrost tot 5 cm dieper dan normaal. In de 4 jaren daarna liep die diepte verder op tot 16 cm. Bovendien begonnen die veldjes te verzakken en kwam de boel onder water te staan. Er vormden zich kleine poelen waar de rest van de vegetatie in verdronk. Vervolgens bevroren die plekken in de winter minder, doordat een veel dikkere sneeuwlaag in de ontstane depressies zorgde voor veel meer isolatie. Deze plekken begonnen ook methaan uit te stoten, een broeikasgas dat 30x sterker werkt dan CO2. Dit terwijl de veldjes met een vegetatiedek juist netto methaan vastlegden. Daar bovenop kwam nog het effect van de absorptie van straling, die veel hoger lag in de donkere meertjes dan bij de lichter gekleurde vegetatie rondom. Met andere woorden: er werd een zichzelf versterkend mechanisme in gang gezet, waarbij de uitstoot van methaan elk jaar toenam. Zie ook het bericht over methaanpluimen in de Noordelijke IJszee. Dit onderzoek illustreert dat kleine ingrepen grote effecten kunnen hebben. Lees er meer over in Wageningen World, het blad van Wageningen Universiteit. |
|
|||||||||||||
|
|
|