Home - Wie Wat Waar

Glyfosaatresiduen in ons voedsel

2. ONZE GEZONDHEID staat door residuen van bestrijdingsmiddelen in ons voedsel ook op de tocht. Dezelfde aerobe bacteriën die in de bodem het loodje leggen door glyfosaat-cocktails, dreigen ook uit onze darmflora te verdwijnen. Bovendien raakt de darmwand chronisch ontstoken en vallen er gaten in door verhoogde zonuline-concentraties. Ons immuunsysteem slaat continu alarm over de stoffen die nu voortdurend vanuit de darmen onverteerd in de buikholte terecht komen, zoals gluten en LPS (Lipoïde Poly Sacchariden, eiwitresten afkomstig van bacteriën). Het betekent ook dat men juist tegen het eigen dieet allergieën ontwikkelt, of men nu direct gezond gaat eten of niet! De conclusie lijkt duidelijk: eerst het lek in de fietsband repareren voordat men de band weer oppompt. Voor de darmen betekent dat, los van een residuvrij dieet: eerst herstellen van het LDS (het Lekkende Darm Syndroom). Daarna zijn andere maatregelen veel zinvoller, zoals het herstellen van de darmflora.

Moderne menselijke ziekten, waarvan gluten-intolerantie een goed voorbeeld is, houden gelijke tred met 't stijgend gebruik van glyfosaat in de landbouw. Hieronder de grafiek van Glyfosaat op tarwe, afgezet tegen gevallen van glutenintolerantie in de Verenigde Staten.
LET OP: dit zijn Amerikaanse gegevens, maar Europa kan er nog zijn lessen uit trekken.



Figuur: Nancy Swanson
Hospital discharge diagnosis (any) of celiac disease ICD-9 579 and glyphosate applications to wheat (R=0,9759, P= 1,862.10^-6). Bronnen: USDA:NASS; CDC.

Glyfosaaatniveaus in voedsel in de VS, in ppb = parts per billion


Tabel: Larry Bohlen, onderzoeker voedselveiligheid en vm. NASA-ingenieur



Door glyfosaatresiduen in ons voedsel en water raakt onze darmflora uit balans en krijgen anaerobe bacteriën de overhand. Ons immuunsysteem, dat afhankelijk is van een goed samenwerkende darmflora, raakt overbelast en functioneert steeds slechter. Zie hieronder.

Glyfosaat ondergraaft de humane en dierlijke gezondheid op verschillende wijze:
a) het sluit 2-waardige sporenelementen op en veroorzaakt dus gebreksziekten.
b) Het elimineert belangrijke aerobe bacteriën in plant, bodem én ingewanden
c) Het veroorzaakt neuro-degeneratieve ziekten bv autisme, door sulfaattekorten;
d) het legt een hele serie CyP450 (CYP)-enzymen lam, belangrijk voor ontgiften.
e) Het perforeert de darmen en veroorzaakt zo auto-immuunreacties (gluten bv!).

Ad a) Glyfosaat verduistert de sporenelementen in bodem, plant, dier en mens
Glyfosaat is een breedwerkend herbicide dat veel sporenelementen inkapselt (cheleert); dat heeft gevolgen voor de vorming van enzymen in levende planten, waarbij sporenelementen hard nodig zijn als cofactor. Een plant die behandeld is met glyfosaat sterft af tenzij hij door meneer Monsanto ongevoelig (Roundup Ready) is gemaakt voor dit middel. Dat is in de VS vaak het geval. Daar is het gebruik van glyfosaat zeer sterk toegenomen, alleen door het simpele feit dat alle blootgestelde gewassen en dus ook onkruiden, nu eenmaal altijd resistentie gaan ontwikkelen tegen frequent gebruikte bestrijdingsmiddelen. De natuur reageert altijd! Ook in Europa neemt het gebruik van glyfosaat en dus ook de resistentie-ontwikkeling hand over hand toe, omdat het zo makkelijk is

• voor het inzaaien de akker nog even te 'resetten' (=het onkruid plat te spuiten), of
• voor de oogst het gewas nog even snel en uniform te laten afrijpen (=drogen), met vaak nog een bonus in de vorm van extra zaadzetting. Het mag duidelijk zijn dat de hoeveelheid glyfosaatresiduen in ons voedsel niet vermindert door het spuiten zo vlak voor de oogst...

ad b) Glyfosaat is veel te zwaar geschut voor alleen het doden van onkruid.
Glyfosaat elimineert vooral aerobe bacteriën en schimmels, niet alleen in planten maar ook in de bodem. Omdat een florerend bodemleven zo belangrijk is voor het doorgeven van voldoende organische voedingsstoffen aan planten, beïnvloedt het doden van bacteriën en schimmels in de bodem dus ook zeer sterk de voedzaamheid en het weerstandsvermogen van de plant, van dieren en van mensen die afhankelijk zijn van de organische nutriënten die de gehandicapte bodembacteriën nog kunnen aanleveren bij de plant. En dit gedurende meerdere jaren, omdat glyfosaat wordt nageleverd uit het adsorptiecomplex, zeker als er kunstmest wordt gestrooid waarvan de fosfaten glyfosaat kunnen verdringen van het adsorptiecomplex.

Ad c) Zonder aromatische aminozuren weinig sulfaattransport, bv richting hersenen
Na het planten- en bodemverhaal zijn we er nog niet, want er zitten ook (steeds meer, zie grafiek) glyfosaatresiduen in ons voedsel. Ook de aerobe darmbacteriën van dier en mens worden door glyfosaatresiduen geschaad in hun metabolisme. Zo produceren ze bv. veel te weinig aromatische aminozuren zoals phenylalanine, tyrosine en tryptofaan. Dat zijn essentiële aminozuren die de mens niet zelf kan aanmaken. Tryptofaan is belangrijk is bij eetstoornissen (obesitas/anorexia), bij de vorming van serotonine (depressiviteit!) en melatonine (slaapritme). Aromatische aminozuren zijn ook uiterst belangrijk voor het sulfaattransport in het lichaam en daar is de zuurstofvoorziening dan weer van afhankelijk (een sulfaat-ion bestaat uit een zwavel-atoom met 4 zuurstof-atomen eraan vast).
Gebrek aan sulfaat in de hersenen speelt een belangrijke rol in het optreden van neuro-degeneratieve aandoeningen als autisme, ADHD, Parkinson en Alzheimer. Fenolen, een belangrijke grondstof voor tryptofaan, worden nu, bij gebrek aan aromatische aminozuren, het alternatief vehikel voor het uiterst belangrijke sulfaattransport naar de hersenen. Daar hangt echter wel een stevig prijskaartje aan, want zodra ze hun sulfaat-vrachtje hebben afgegeven, werken vrije fenolen agressief in op de darmwand en veroorzaken chronische ontstekingen. Samen met het zg. Lekkende Darm Syndroom (zie e), leveren sulfaattekorten een rijke oogst aan moderne ziekten op. Die vinden bijna stuk voor stuk hun oorzaak in een onbalans tussen aerobe en anaerobe bacteriën in de darmen, maar hebben overal in het lichaam hun effecten.

Ad d) Glyfosaat hindert de ontgifting in lever en nieren en ontregelt de voortplanting
Ook de vorming van een groot aantal reinigende Cytochroom P450-enzymen (CYP-enzymen) wordt door glyfosaat onderdrukt. Het kwetsbare enzym eNOS is daar een belangrijke vertegenwoordiger van. Allerhande gifstoffen die normaliter door de lever zouden worden uitgeschakeld, blijven nu circuleren en hebben zo een veel grotere impact. En niet alleen dat, het zorgt daardoor ook voor overbelasting van de nieren, die uiteindelijk kunnen bezwijken. In Sri Lanka en Zuid-Amerika kunnen we dat op grote schaal zien bij landarbeiders in suikerrietvelden, die bij de vaak extreme hitte aan hoge doses glyfosaat worden blootgesteld. Echter ook bij lagere concentraties doet glyfosaat zijn vernietigende werk al. Zelfs bij een fractie van een ppm (0,2 mg/kg) treden er al hormonale verstoringen in de voortplanting van schaaldieren op. Ook bij amfibieën waren jaren terug al reproductieve misvormingen vastgesteld, door Carrasco.

Ad e) Glyfosaat, het Trojaanse paard dat ons immuunsysteem langzaam verzwakt.
Qua structuur is glyfosaat een dubbelganger van glycine, het kleinste van de aminozuren die voorkomen in ons DNA en waaruit ook onze eiwitten worden opgebouwd. Door zijn gelijkenis met glycine stapelt glyfosaat zich niet alleen op in onze botten, maar ook overal in de rest van ons lichaam waar zich peptiden (brokstukken van eiwitten) bevinden die glycine-bouwstenen bevatten. Glyfosaat is dus een verstekeling die zich uitermate goed verstopt. Door glyfosaat veranderen glycine-houdende eiwitten ook van karakter en worden deze 'neppers' niet meer behoorlijk afgebroken. We blijven dus letterlijk zitten met de brokken. Nu zijn de poppen pas echt aan het dansen: al die brokstukken kunnen de darmwand passeren omdat daar gaten in vallen door de werking van het eiwit zonuline, dat als gevolg van glyfosaat in concentratie is verhoogd. Bij mensen heet dit het Lekkende Darm Syndroom en bij koeien levert het chronisch botulisme op, als de bacterie Clostridium botulinum zijn gifstof botuline in de buikholte gaat produceren. Het immuun-systeem blijft nu continu alarm slaan tegen alle vreemde stoffen die de buikholte en de bloedbaan bereiken, terwijl de situatie natuurlijk niet beter wordt van het ontbreken van allerlei reinigende CYP-enzymen. Ons lichaam maakt daardoor chronisch anti-stoffen aan tegen al die onverteerde, 'vreemde', accumulerende eiwitten die niet meer als lichaams-eigen herkend worden. Het lichaam keert zich dus tegen zichzelf en ontwikkelt een auto-immuunreactie die bv. begint met een lichte gluten-intolerantie en eindigt met een knetterende glutenallergie. Kortom, een geweldige verspilling van energie, en dat op continue basis. En het is maar één voorbeeld van alle moderne ziekten en allergieën die de afgelopen decennia de kop hebben opgestoken! Samen met de grote tekorten aan sporenelementen/aminozuren en de gestoorde sulfaatvoorziening kan de 'glycine-connection' verklaren waarom het toenemend glyfosaat-gebruik in de landbouw zo sterk correleert met de opkomst van ziekten als diabetes, obesitas, kanker, Alzheimer, Parkinson, ALS, Crohn, gluten-intolerantie, adrenaline-tekorten, open rug, abortus, onvruchtbaarheid, misvormingen, bloedarmoede en AUTISME. Zie rechts.