Home - Onderwerpen - Gezonde bodems - Glyfosaat

Glyfosaat-cocktails zijn systemische, antibiotische gifstoffen met grote mobiliteit

Als systemisch/antibiotische aerosol is glyfosaat veel te mobiel voor een herbicide

Het oplossen van een cosmetisch onkruidprobleem met glyfosaat gaat heel erg ver, gezien de ingrijpende schade die bodem, landbouw, dier en mens erdoor oplopen.

Of glyfosaatcocktails wel in ons milieu thuishoren is dus maar helemaal de vraag.

Het heeft lang geduurd voordat we ons gingen realiseren dat er een duidelijke parallel valt te trekken tussen de BODEMecologie en het DARMsysteem van mens+dier. In beide systemen is er sprake van een microflora van bacteriën en schimmels die voor vertering van organische verbindingen zorgdraagt, en zijn het nogal eens dezelfde aerobe soorten die de productie van belangrijke eiwitgerelateerde voedingsstoffen verzorgen. In beide gevallen zijn het ook glyfosaatcocktails zoals Roundup die deze zuurstofminnende micro-organismen lam leggen en de productie van essentiële eiwitten/enzymen grondig verstoren. Er kan dus om te beginnen al worden vastgesteld dat glyfosaatcocktails in vernevelde vorm (aerosols) hun doel voorbij schieten omdat ze zich door hun goede wateroplosbaarheid met gemak in alle milieu-compartimenten verspreiden. Ze richten dus enorme schade aan in domeinen waar ze sowieso niet aangetroffen zouden mogen worden: in de bodem en de ingewanden van dier en mens.

Het heeft zin het gedrag van glyfosaatcocktails in de bodem en in onze darmen te vergelijken, om de analogieën beter te begrijpen en de verwoestende uitwerking van de cocktails op onze (bodem)gezondheid in kaart te brengen. Dat geldt ook voor alle antibiotica in het milieu, die samen met glyfosaatcocktails en hun afbraakproducten zoals AMPA een uiterst gemene mix vormen, die onopvallend overal doordringt en precies de micro-organismen uitschakelt die zowel in onze darmen als in de bodem waardevolle voedingsstoffen zouden moeten vormen.

Voorbeeld: aromatische aminozuren
De aromatische aminozuren tryptofaan, tyrosine en fenylalanine zijn onderdeel van 9 essentiële aminozuren die door de lichaamscellen van dier en mens zelf niet kunnen worden aangemaakt. Als ze niet (meer) via ons voedsel worden aangevoerd, kunnen ze alleen nog door micro-organismen in de darmen gevormd worden, via de shikimaat-cyclus van bacteriën zoals die ook in de bodem voorkomen. Glyfosaat blokkeert de shikimaat-cyclus. Als zulke bacteriën in de darmen dus gaan ontbreken door toedoen van glyfosaatresiduen, brengt dat de vorming van allerlei eiwitten in gevaar, met een tsunami aan gevolgen. Niet alleen voor het zenuwstelsel van dier en mens (myeline!), maar ook voor het transport van zuurstof en voor het immuunsysteem, de energiehuishouding en de plant- en bodemgezondheid in het algemeen.

De situatie valt te vergelijken met een alfabet van 26 letters/aminozuren, waarin 3 van de 9 klinkers/essentiële aminozuren ontbreken. Daardoor kunnen duizenden woorden/eiwitten niet meer, of slechts verminkt worden samengesteld. Er zijn ondertussen al 26 eiwitten bekend die daardoor (en door verhoogde oxidatieve stress) niet meer correct worden opgevouwen, niet makkelijk meer afbreken en als plaque overal in ons lichaam gaan neerslaan. In combinatie met LDS (Lekkende Darm Syndroom, een gevolg van het eiwit zonuline, gevormd o.i.v. glyfosaat) betekent dit een continue verzwakking van het immuunsysteem door een stroom vreemde eiwitten die de darmwand nu ongehinderd kunnen passeren.

Vanaf 2013 hebben Anthony Samsel en Stephanie Seneff, twee onafhankelijke Amerikaanse wetenschappers, middels een indrukwekkend literatuuronderzoek al vastgesteld hoeveel informatie er eigenlijk al beschikbaar is over de schadelijkheid van glyfosaattoepassingen. Een aantal suggesties gedaan door Samsel & Seneff inzake de risico's van de toepassing van glyfosaat voor de volksgezondheid moet nog worden gevalideerd, maar de indicaties die zij voor die validatie al hebben aangedragen zijn zeer overtuigend. Zij wijzen ook op de sterke correlaties die de statisticus Nancy Swanson heeft aangetoond tussen het gebruik van glyfosaat in de landbouw in de VS en het optreden van een serie geboorteafwijkingen, darmziekten en een scala van neuro-degeneratieve aandoeningen zoals autisme, Parkinson's, Alzheimer, MS, ALS, etc. Zie de links naar 5 artikelen van Samsel & Seneff, rechtsbovenin.

Glyfosaat-octrooien zijn toegekend als pijpontkalker, antibioticum en herbicide
Glyfosaat is ooit gepatenteerd als ontkalkingsmiddel voor boilers en leidingen en later als antibioticum. De moeilijkheden begonnen echter pas goed toen er ook nog een patent als onkruidbestrijdingsmiddel werd toegekend. In samenhang met het gebruik als onkruidverdelger worden door herbicide-fabrikanten steevast hulpstoffen (adjuvanten) toegevoegd aan de glyfosaatformuleringen, waarover ze erg weinig mededelingen doen. Dit terwijl glyfosaat heel schijnheilig als dé werkzame stof naar voren wordt geschoven als het op toelating aankomt, maar het stapel-effect van de adjuvanten angstvallig buiten beeld wordt gehouden. De indruk bestaat dat de toevoegingen aan glyfosaat wel eens zeer giftige kraakproducten kunnen zijn afkomstig uit de petrochemische industrie. De hulpstoffen zouden nodig zijn om glyfosaat beter in de plant te laten doordringen, maar een feit is wel dat door deze toevoegingen de giftigheid van de cocktail soms tot het 1000-voudige wordt opgevoerd. Hoe belangrijk is glyfosaat zelf dan nog? Dat belang ligt in de chelerende en complexerende werking (zie hieronder), waardoor glyfosaat spoorelementen verdonkeremaant die uiterst belangrijk zijn als co-factor in enzymatische processen. Daarnaast zijn er de kosmotrope eigenschappen, die glyfosaat tot een essentieel onderdeel van de herbicide cocktail maken.

Het glyfosaat-molecule lijkt sterk op het aminozuur glycine en kan daardoor optreden als het Trojaanse paard in onze eiwitstructuren. Omdat glyfosaat echter een totaal andere (biocide) werking heeft dan glycine, is glyfosaat funest voor aerobe bacteriën uit de geslachten Lactobacillus, Bifidus, Enterococcus en Streptococcus. Glyfosaatcocktails worden ondertussen met hun afbraakproducten (waaronder het even giftige AMPA, =Amino Methyl Phosphonic Acid) in alle hoeken en gaten van ons milieu aangetroffen, tot in de grote rivieren. In de bodem wordt het middel vertraagd afgebroken, omdat door de hechting aan fijne bodemdeeltjes en de complexvormende eigenschappen steeds maar een deel van dat glyfosaat binnen bereik van bacteriesoorten komt die het goedje zouden kunnen afbreken. Behoudens een enkele soort uit het geslacht Pseudomonas, zijn dat er maar weinig. Er blijft dus jarenlang nalevering optreden vanuit de bodemmatrix.

Waarom werd glyfosaat opnieuw voor 5 jaar toegelaten in de EU?
Vanuit het door de Europese Unie onderschreven voorzorgsbeginsel zou er voor de Europese Commissie in november 2017 toch meer dan voldoende aanleiding geweest moeten zijn de nieuwe toelating van glyfosaat (voor 5 jaar) afhankelijk te stellen van een nieuw, robuust en onafhankelijk onderzoek. Dat dit, ondanks luide protesten vanuit heel Europa niet is gebeurd geeft te denken, evenals de verwoede pogingen van multinationals de inhoud van relevante publicaties onder de mat te vegen. Zie de Monsanto Papers.

Meer bijzonderheden over het effect van glyfosaatcocktails op bodemleven en de gevolgen voor bodemstructuur, -vruchtbaarheid, -porositeit en -erosie vindt u onder 1. DE BODEM.

Een samenvatting van de bevindingen van Samsel en Seneff over de effecten van glyfosaatcocktails op de gezondheid vindt u onder 2. ONZE GEZONDHEID.