De organische koolstofkringloop omvat alle leven op aarde en drijft op koolstofverbindingen
De aminozuren waaruit menselijke eiwitten zijn opgebouwd, zijn dezelfde waaruit ook de eiwitten van planten, dieren en micro-organismen zijn samengesteld. Alle levende organismen circuleren dus in dezelfde organische koolstofkringloop, waartoe ook alle afgestorven organismen behoren en de afbraakproducten die zijn voortgekomen uit de vertering van dode organismen door het bodemleven. Fossiele resten van vegetatie, zoals steenkool, aardolie en gas vallen daar weer niet onder omdat de afbraak van deze resten voortijdig tot stilstand is gekomen door compressie en zuurstoftekort in dieper gelegen aardlagen. Zonder voorbehandeling (toegankelijk maken) kan het bodemleven ze daardoor niet meer in de organische koolstofkringloop opnemen.
Een goede werking van de organische koolstofkringloop is niet alleen afhankelijk-
van bodembacteriën en -schimmels die dode organismen met zuurstof weer kunnen afbreken tot organische verbindingen of deze opnieuw kunnen opbouwen tot eiwitten,
- maar ook van een buffer van actieve koolstofverbindingen, die het eindproduct vormen van de afbraak van dierlijk en plantaardig materiaal. Dat wordt verder getransporteerd en als humus opgeslagen door het bodemleven.
Deze buffer staat bekend als het
klei/humuscomplex. Dit complex vormt een huidje van organische verbindingen (humus) rond de fijnste bodemdeeltjes (klei), die daardoor flexibel aan elkaar gaan plakken en zo voor onderlinge samenhang (structuur) in de bodem zorgen. Het complex kan veel organische voedingsstoffen en water vasthouden en fungeert dus ook als
voorraadkast voor het bodemleven. Zonder het klei/humuscomplex kan het bodemleven zijn werk niet goed doen.
Samen vormen ze het
bodemvoedselweb, dat dus van levensbelang is voor de organische kringlooplandbouw. Dit geldt overigens voor elke vorm van landbouw die volwaardig voedsel wil produceren, en dus ook voor het bio- en bio-dynamische domein!
Wanneer de organische koolstofkringloop eenmaal
geactiveerd is, eventueel met een steuntje in de rug van (wormen)compost, organische zuren, lava+steenmeel en Keltisch zeezout, kan de bodem zich gaan herstellen m.b.v. een
samenwerking tussen het bodemvoedselweb en het gewas. We spreken dan van
regeneratieve landbouw, maar niet van het soort dat door lobbyisten voor bestrijdingsmiddelen in Brussel wordt gepromoot, want
let op: Cocktails van bestrijdingsmiddelen zijn enorme stoorzenders voor een vitaal bodemleven en in dat rijtje past zeker ook
glyfosaat, dat de Europese Commissie in haar alziende wijsheid weer voor 15 jaar op de markt wil toelaten!
Het gewas zorgt onder invloed van zonlicht voor het vastleggen van koolzuurgas (CO
2), water (H
2O) en stikstofgas (N
2) en zet die om in suikers en aminozuren, waarvan een deel via de wortels naar het bodemleven gaat. De suikers die het bodemleven zo ontvangt, zijn de brandstof waarmee de organische koolstofkringloop in de bodem gaande wordt houden. Een
vitaal bodemleven is dus essentieel om de kringloop te sluiten.
Als tegenprestatie geeft het vitale bodemleven aan de plant de juiste (organische) voedingsstoffen mee vanuit het
bodemvoedselweb. Een eventueel surplus aan voedingsstoffen parkeert het bodemleven als
humus op het
klei/humuscomplex, voor later gebruik.
