Home - Gezondheid - Detox

Detoxificatie: het ontgiftingsproces en de rol van vasten daarbij

Omdat veel gifstoffen (met uitzondering van het buitenbeentje glyfosaat!) zijn gebonden aan vetten die liggen opgeslagen in de overvolle cellen van lever, nieren, buikholte en spieren, moeten voor een ontgiftingsproces (detox) niet alleen de gifstoffen worden verwijderd, maar tegelijkertijd ook veel overtollig vet worden verbrand. Dat laatste doet men door regelmatig te gaan vasten en bewegen om het teveel aan opgeslagen calorieën kwijt te raken. Gewichtsverlies is dus een tweetrapsraket: naast vet verbranden moet men de toxinen afvoeren die bij de verbranding vrijkomen. Dat zijn twee heel verschillende dingen, die goed uit elkaar gehouden moeten worden. Zij vormen genoeg reden om de detox omzichtig aan te pakken, bv. met een stapsgewijze vastenopbouw, waarmee wordt voorkomen dat bij een te agressieve benadering van het vasten veel te grote hoeveelheden gifstoffen te snel in de bloedbaan belanden; dat laatste geeft een forse terugslag op het vaak al verzwakte immuunsysteem.

Omzichtigheid is ook geboden als men bij de tandarts resten van amalgaam-vullingen uit het gebit laat verwijderen of een wortelkanaal laat behandelen. Daarbij kunnen LPS (Lipoïde Polysacchariden) vrijkomen. Dat zijn de resten van dode, anaerobe bacteriën en parasieten die zich verzamelen in caviteiten (holten) die op den duur druk gaan opbouwen in de kaak. LPS bevatten veel zware metalen die bij parodontische (na)behandelingen opeens massaal in de bloedbaan terecht kunnen komen. Het gebit saneren is dus geen niemendalletje, men zij gewaarschuwd! Als een reeds verzwakt immuunsysteem zo'n onverwacht zware klap krijgt kunnen een hartaanval of een tumor heel snel dichterbij komen! Zware metalen kunnen ook vrijkomen uit de botstructuur van het moederlichaam bij een zwangerschap, en zo het ongeboren kind opzadelen met een erfenis uit het verleden die ver strekkende gevolgen heeft.

Hieronder vindt men een grafisch overzicht van de faktoren die van invloed kunnen zijn op het detoxificatieproces. Van elk van deze faktoren kan de (ver)storende werking op de gezondheid in meer of mindere mate worden uitgeschakeld, zij het dat de volgorde van verwijdering soms verschillen oplevert in snelheid en effectiviteit waarmee het eindresultaat wordt bereikt.
Verder is ook het functioneren van de barrières (zie stippellijnen) die zich bevinden

• tussen de bloedbaan en het spijsverteringskanaal (het darmepitheel, 1 cellaag dik) en
  
• tussen de bloedbaan en de hersenen (de blood-brain barrière)

van doorslaggevend belang voor het succes van de detox en dus voor de feitelijke gezondheid. Als deze begrenzingen niet goed functioneren, krijgen we te maken met het Lekkende Darm Syndroom, kunnen gif- en onverteerde voedingsstoffen overal in het lichaam doordringen en het immuunsysteem volledig op zijn kop zetten. Uit het voorgaande blijkt wel hoe belangrijk het is dat er in ons lichaam geen residuen van GBH's (Glyfosaat Bevattende Herbiciden) blijven rondspoken die de werking van het microbioom in de darmen frustreren (evenals de micro-organismen in de bodem trouwens)!


Detox in een notendop

Meer concreet is voor het herstel van de spijsvertering eerst en vooral een restauratie van de darmbekleding nodig: voor een goede filterwerking van de darmbekleding moet het microbioom (de bacterie-populatie van de darmen) in balans gebracht worden. Dat betekent evenwicht tussen aerobe en anaerobe bacteriën en dat vereist weer de eliminatie van residuen van bestrijdings-middelen en de impact van hoog-energetische electro-magnetische straling. De drainagekanalen van lever, nieren en lymfe moeten ook goed doorgankelijk zijn, de lever moet weer alle CYP-enzymen kunnen produceren benodigd voor ontgifting, de galproductie van de lever moet weer op orde zijn voor de vertering van vetten, de nieren worden niet meer overbelast door alle gifstoffen die de lever niet aankan.

Normaal gesproken wordt het bloed gezuiverd door de lever, de nieren en het lymfestelsel; een belangrijke voorwaarde voor een succesvolle detoxificatie is dus dat deze organen tijdens de detox hun werk goed kunnen doen en de vrijkomende gifstoffen direct kunnen afvoeren. Daarom ook behoort voldoende water drinken tot de basisvoorwaarden, want zonder water als afvoermedium kan men bv. niet meer zweten of voldoende plassen en spant men het paard achter de wagen. Het kan betekenen dat men zich tijdens de ontgifting nog zieker voelt dan men al was! Als nu lever, nieren en lymfestelsel vol blijken te zitten met gifstoffen, functioneren deze organen niet naar behoren en kan een detoxificatieproces beter nog even worden uitgesteld, om voorafgaand aan de detox eerst een aantal voorbereidende 'werken' te kunnen uitvoeren: de darmen moeten 'ontslakt' worden, plus de afvoerkanalen van nieren, lever en lymfe, het lekken van de darmen moet gestopt worden (dwz. LDS, ziekte van Crohn, coeliakie), de huid (zweetklieren!) moet doorgankelijk gemaakt worden met warmte van de sauna en de oorspronkelijke functionaliteit van lever en nieren moet worden hersteld. In die fase moeten ook extra hulptroepen worden ingeschakeld, in de vorm van een medium met hoge adsorptiecapaciteit, zoals we die vinden in actieve kool, huminezuren (humaten) en kleimineralen met een flinke CEC (cation exchange capacity=kationen-uitwisselingscapaciteit). Zulke stoffen moeten actief blijven totdat de lever en nieren weer functioneren en er in de darmbekleding geen gaten meer vallen die ervoor zorgen dat gifstoffen en brokstukken onverteerd voedsel voortijdig de bloedbaan kunnen bereiken, het immuunsysteem permanent wordt (over)belast, waardoor dit op den duur zelfs neuronen (Lyme!), hersenen (Alzheimers'!) en interne organen gaat aanvallen, zoals de pancreas of alvleesklier, waarbij onvervangbare ß-cellen worden gedood (->diabetes 1).

In het geval dat er ook overgewicht, chronische vermoeidheid en diabetes 2 optreden, komt de tweede, even belangrijke voorwaarde voor herstel van lever en nieren om de hoek kijken: herstel van de celrespons op insuline. Dit hormoon stelt glucose in staat de celwand te passeren, als brandstof voor de mitochondriën. Voor glucoseoverdracht is wel nodig dat er (weer) voldoende insulinereceptoren in de celwand aanwezig zijn die insuline kunnen herkennen. De ongevoeligheid van de cellen voor insuline wordt veroorzaakt door de opslag van overtollig vet, dat een gevolg is van het 'exploderen' van het adipose-vetweefsel (de eigenlijke vetcellen), dat bij normale hoeveelheden de opslag van vet zou moeten verzorgen. Herstel van de insuline-respons van cellen vindt plaats door: overtollig vet uit de cellen te verbranden (lichaamsbeweging en caloriebeperking), zodat de insulinereceptoren in de celwand weer behoorlijk kunnen reageren op insuline en glucose weer toegang krijgt tot de mitochondriën in de cellen. Dan kunnen de mitochondrieën weer energie gaan produceren in de vorm van ATP, de stof die bij allerlei stofwisselingsprocessen nodig is en bij afwezigheid de oorzaak wordt dat er bij de celademhaling zuurstoftekorten ontstaan. Daardoor schakelen de cellen over op een anaerobe ademhaling (fermentatie) en veranderen zij op den duur in tumorcellen.

Pas als de filterwerking van darmbekleding, nieren en lever weer hersteld is verdwalen er geen gifstoffen meer voortijdig in de bloedbaan en kunnen ze weer netjes in onschadelijke vorm door het spijsverteringssysteem worden gebonden en afgevoerd. Ook pas dan kan het immuunsysteem tot rust komen. Samen vormen een evenwichtige darmflora en niet-poreuze darmen de belangrijkste voorwaarde om van onze chronische ziekten af te komen door het evenwicht weer te herstellen tussen de hormoonvoorziening vanuit het sympathisch en het para-sympathisch zenuwstelsel. Lees meer over gezondheid

Effect van vasten: gewichtsverlies komt op gang door vetverbranding te activeren
Ketosis is de stofwisseling die draait op de verbranding van vetten. Die kan alleen op gang komen als er weinig suikers meer in de bloedbaan te vinden zijn om te verbranden, want het lichaam heeft een voorkeur voor glucose als energiebron. Het vasten dient om de suikers uit de bloedbaan te verwijderen en de glykogeenvoorraden in de lever te reduceren. Dat is niet alleen voor afvallen van groot belang, maar ook bij het vertragen van de groei van een kankergezwel (tumor). Een tumor verbrandt veel glucose via een fermentatieproces waar geen zuurstof aan te pas komt. Door de maag op gezette tijden leeg te maken (op voldoende schoon water na) krijgt het lichaam bij gebrek aan glucose in die periode gelegenheid over te schakelen op ketosis en zichzelf schoon te 'branden'. Dat is een vaardigheid die men moet opbouwen. Belangrijk is dus de vastperiodes geleidelijk uit te breiden, zodat het lichaam langzaam maar zeker kan wennen aan de overschakeling op ketosis. Let wel: blijf altijd voldoende water drinken!

Hoe gaat men te werk bij cyclisch vasten: (Engels: Intermittent Fasting)

Belangrijke voorwaarde: Eet per dag niet meer calorieën dan je nodig hebt voor je leefstijl
Dat is de basisregel: neem nooit meer calorieën dan noodzakelijk is om te kunnen functioneren, want bij een overmaat aan calorieën zal er altijd ergens in het lichaam opslag plaats vinden. Vanwege de voorkeur die het lichaam heeft voor verbranden van de aanwezige glucose, zullen de eiwitten en vetten als eerste uit de roulatie worden genomen. De overtollige eiwitten worden in eerste instantie opgenomen door de celmembranen gelegen rond de bloed(haar)vaten. De overtollige vetten worden opgeslagen in de (adipose) vetcellen, gespecialiseerd in de opname van vet. Als deze lokaties vol zijn gaan er rode lampjes branden, zowel voor de eiwitten als voor de vetten, maar daarover later meer.

Stap 1a Kies het patroon van vasten dat je ligt en dat je aankunt
Met maaltijdreductie beperkt men eerst tijdstip en aantal maaltijden per dag, tot men erin slaagt alleen nog tussen 12 uur 's middags en 6 uur 's avonds te eten (6 uur per dag).

Stap 1b Tegelijkertijd moet je de kwaliteit van je maaltijden verhogen door alleen nog volwaardig voedsel te eten, anders kom je door beperking van je maaltijden nutriënten te kort. Hoe volwaardiger men eet, hoe makkelijker deze maaltijdreductie wordt bereikt, omdat men zich eerder verzadigd voelt door een completer nutriëntenaanbod en een betere vulling van de maag met vers, volwaardig voedsel. Dat is onbewerkt voedsel met voldoende vezels en water (=volume, want de maag wil wel gevuld worden). Liefst vers van het land, liefst van BD- of bio-kwaliteit. Essentieel is dat er voldoende water en secundaire plantenstoffen in zitten, afkomstig van een vitale bodem waar zuurstofminnende bodemorganismen ruim vertegenwoordigd zijn. Producten die verontreinigd zijn met residuen van bestrijdingsmiddelen laat men bij voorkeur links liggen, ten gunste van de biologische of de BD-landbouw, waar de gehaltes aan residuen veel en veel lager zijn (helaas geen 0, door vroeger landgebruik en diffuse verontreinigingen).

Verder kan men beter geen verpakte etenswaren consumeren die op enig moment in een fabriek zijn geweest (ook oliën uit zaden), omdat de kans groot is dat dergelijke voedingsmiddelen door fabrieksmatige bewerking op zijn minst een deel van hun karakter dan wel oorspronkelijke voedingswaarde hebben verloren. Daarenboven zijn er vaak zaken aan toegevoegd die alleen dienen voor verbetering van houdbaarheid of kleur. Het bezwaar van fabrieksvoedsel is dat er tijdens de bewerking vaak maar weinig overblijft van de zo kwetsbare, secundaire plantenstoffen die van het bodemleven afkomstig zijn, vaak oxidatiegevoelig (bederfelijk) zijn maar bij de vertering niet gemist kunnen worden. In verpakt voedsel is het percentage kale calorieën dus over het algemeen toegenomen, terwijl het watergehalte, de verteerbaarheid en nutriëntendichtheid achteruit zijn gegaan.

Stap 2 Laat tussendoortjes, fast food en junk food helemaal staan (dus niet meer snoepen en snacken). Met tussendoortjes verstoort men onnodig vaak de glucosespiegel in het bloed. Met fast en junk food krijgt men bovendien veel snelle koolhydraten, eenzijdige eiwitten, keukenzout (NaCl) en slechte vetten binnen. Met name een ruim gebruik van fabrieksmatig verzadigde (gehydrogeneerde) vetten veroorzaakt insulineresistentie van de cellen en vormt zo een belangrijke oorzaak van obesitas en ontstekingen. Zolang de insuline-resistentie nog verhoogd is, jagen snelle (=geraffineerde) koolhydraten de bloedsuiker- en insulinewaarden veel te snel omhoog, terwijl de glucosewaarde na de piek vaak nog lager uitkomt dan de beginwaarde! Te veel eenzijdige eiwitten veroorzaken ernstige verzuring (zelfs een atleet in training kan toe met 40 gram complete eiwitten per dag). Keukenzout i.p.v. zeezout verstoort het kalium/natrium-evenwicht en de huishouding van andere electrolyten in de cellen. De vetten in fast en junk food zijn vrijwel nooit van het juiste type (het zijn gehydrogeneerde oliën die onder hoge druk langs chemische weg in vaste vetten zijn veranderd. Bij verhitting van deze kunstmatig verzadigde vetten ontstaan de zg. transvetten die moeilijker verteerbaar en zelfs giftig zijn). Dat geldt dus ook voor de meeste margarines! De verhouding tussen omega-6 en -3 vetzuren is in het moderne Westerse dieet sowieso vaak volledig verstoord (zou 50/50 moeten zijn). Kortom met fast en junk food kan het lichaam vrijwel niets beginnen; ze zijn dus alleen maar ballast. De algehele verzuring (acidosis) die ontstaat door te veel eiwitten verergert dit proces nog eens (de cellen gaan op slot, de zuurstofvoorziening stort in en de communicatie met andere cellen houdt op). Daarmee wordt de basis gelegd voor diabetes, kanker en een hele rij andere chronische ziekten daar tussenin.

Stap 3 Werk toe naar een kleurig, volwaardig, plantaardig dieet, met de aandelen van vet en eiwit beide op niet meer dan 15% van de calorie-behoefte (zie boven)
Als men de maaltijdreductie onder de knie heeft (soms een hele opgave, als individu) kan er begonnen worden met 24 uur (water)vasten. Daarna kan men de vastperiodes steeds verder uitbreiden (wel met pauzes ertussen, natuurlijk). Er zijn mensen die uiteindelijk slaagden in een periode watervasten van 14 dagen en in het terugdringen van hun kanker!