Home

Johanna Budwig en de geschiedenis van het Budwigpapje

"Groeien is het wezen van het leven in het licht van de Zon.

Wie deze samenhang ziet en erkent, zal niet kunnen zwijgen. Enkelen zullen het begrijpen, hun kinderen zullen in gezondheid en welzijn toenemen. Zij zijn de dragers en vormgevers van de toekomst".
Johanna Budwig, 1909 - 2003.

Dr. Johanna Budwig was een Duitse wetenschapster, en zowel apotheker als biochemicus van professie. Begin jaren 50 was ze in overheidsdienst. Ze zette het onderzoek van dr. Otto Warburg voort (1883-1970, zie kader onderaan), dat ging over kanker en celademhaling.

In 1949 slaagt Johanna Budwig er als eerste in vetten te analyseren met papierchromatografie en verschillende vetzuren van elkaar te onderscheiden. Zo ontdekt ze dat onverzadigde vetzuren in het celmembraan zorgen voor de celademhaling. Het blijkt de ontbrekende schakel te zijn in het onderzoek van Warburg. Ze ontdekt tevens dat vetzuren wateroplosbaar worden in combinatie met eiwitten die zwavelhoudende aminozuren bevatten. Zwavel is nodig om sulfaten te kunnen vormen, de vorm waarin zuurstof gekoppeld aan rode bloedlichaampjes (hemoglobine) tot in de kleinste haarvaten kan doordringen. Zodra Johanna dit inziet begint ze met de ontwikkeling van een dieet en voedingsvoorschriften volgens de nieuwe inzichten. Ze ontwerpt een recept voor een olie-eiwitpapje. Nu is dit recept, in het Nederlands, bekend onder de naam Budwigpapje.

De hoofdbestanddelen van dit 'papje' zijn lijnzaadolie en kwark. Lijnzaadolie bevat volgens mevrouw Budwig de ideale combinatie (50/50) van de onverzadigde vetzuren omega-3 en -6, en kwark bevat de nodige zwavelhoudende aminozuren. Hüttenkäse mag dus ook, want ook daar zit zwavel in. De onverzadigde vetzuren kunnen in deze mix via het bloed tot in de kleinste haarvaten 8:50) komen en kunnen zo een verstoorde celademhaling, waar ook in het lichaam, weer in balans brengen. Naast deze olie-eiwittencrème ontwierp Johanna een volledig programma voor kankerpatiënten en schreef ze een paar kookboeken. De patiënten die ze volgens haar programma behandelde voelden zich al vrij snel beter en genazen van hun kanker. De tumoren verdwenen. Nog steeds zijn er getuigenissen van mensen die met behulp van dit relatief goedkope recept genezen van (gevorderde) kankers. Het is wel belangrijk dat, als je begint met dit dieet, je er de rest van je leven mee doorgaat. Want er zouden ook mensen zijn bij wie de kanker terugkwam op het moment dat ze stopten met het eten van dit papje. Nogmaals: de harmonie tussen ziel, geest en lichaam is voor genezing van groot belang, want voeding van de geest is net zo belangrijk als voeding van het lichaam. Daarnaast kunnen zonlicht op de huid (vit. D3 voor aanmaak van sulfaten), beweging, zuurstof en contact met de aarde (blootsvoets strandwandelen, zeewater*) en tuinieren) de bloedsomloop stimuleren en de gronding verbeteren. Zie rechts. Ten slotte: eet geen gedenatureerde voedingsmiddelen of residuen van bestrijdingsmiddelen, want die vormen een extra belasting die accumuleert in het lichaam.
*) spoorelementen!

Recept
Het originele, biologische recept van Johanna is heel simpel. De hoofdbestanddelen zijn kwark of Hüttenkäse, goed gemengd met lijnzaadolie. Uit oogpunt van vetoplosbaarheid lijkt de volle kwark (misschien) een streepje voor te hebben bij het mengen met de lijnzaadolie. Je kunt de ingrediënten kopen bij natuurwinkels:
- 100 gram kwark of Hüttenkäse
- 3 eetlepels lijnzaadolie, evt aangevuld met vers gemalen lijnzaad (in de koffiemolen bv.)
- 3 eetlepels A2-melk
- 1 theelepel honing
- verse gesneden vruchten
- noten
- havervlokken, 1 nacht geweld
- smaakmakers als kokos, kaneel enz. Hoe minder suikers hoe beter voor kankerpatiënten.

De kwark en lijnzaadolie met een vork goed mengen tot een egale creme en melk bijmengen indien gewenst. Er mogen geen oliesporen meer te zien zijn. Dan honing en müsli toevoegen en alles direct opeten. Begin elke dag met dit papje. Als je de smaak van lijnzaad niet kent kun je de hoeveelheid lijnzaadolie eerst wat beperken. Begin met 1 eetlepel, verhoog dit na een paar dagen tot 2 eetlepels, en dan 3 eetlepels per dag.
Het belangrijkste aan dit recept zijn de lijnzaadolie en de kwark, grondig gemengd met elkaar. Je kunt de smaak ook verzachten door meer kwark te gebruiken, maar in feite is er niets mis met de smaak van biologische lijnzaadolie. Gewoon niet moeilijk doen is dus een goed idee.

Otto Warburg ontving in 1931 de Nobelprijs voor Geneeskunde, voor zijn ontdekking dat kankercellen zich onderscheiden van normale cellen in hun reactie op een tekort aan zuurstof: gezonde cellen veranderen in kankercellen als ze geen zuurstof meer krijgen en geen adrenaline om suikers normaal af te breken in CO2 en water voor de vorming van ATP, het 'energie-molecule' Adenosine Tri Phosphate. Zelfs Adolf Hitler zag de betekenis van Otto's ontdekking in en voorkwam persoonlijk dat Otto Warburg, die Jood was, naar de gaskamers werd gestuurd. Hitler zorgde er ook voor dat Warburg door kon gaan met zijn werk, want er moesten natuurlijk wel resultaten blijven komen. Zuurstofarme cellen kunnen dus geen adem meer halen op de normale manier en worden tegelijkertijd geconfronteerd met een overmaat aan suikermoleculen. Door een gebrek aan zuurstof moeten lichaamscellen voor hun energie-voorziening dus overstappen op een onvolledige(r) verbranding en worden zo tumorcellen. Die maken gebruik van een zuurstofarm proces (fermentatie), waarbij 1 molecule suiker zonder zuurstof van buitenaf wordt omgezet in 2 moleculen L-melkzuur. Dat is een veel minder efficiënte vorm om cellen van energie te voorzien, maar het werkt in ieder geval nog, en snel!. Hierbij wordt suiker omgevormd tot L-melkzuur i.p.v. CO2, maar er is voor dezelfde hoeveelheid ATP veel meer glucose nodig en het melkzuur hoopt zich op. Normaal gebruikt het lichaam dit systeem alleen als een tijdelijk middel, bijvoorbeeld als de zuurstofvoorraad in de spieren na een inspanning even is uitgeput. Het gevormde melkzuur (spierpijn!) moet later echter weer opgeruimd worden, en de opgebouwde zuurstof-'schuld' moet later dus ook weer volledig worden ingelost met nieuwe zuurstofaanvoer. Complicaties treden op als er geen nieuwe aanvoer is. Dan ontstaat er een permanent zuurstoftekort, waarbij er zich vroeg of laat een tumor gaat ontwikkelen. Onverklaarbare spierpijn kan dus een eerste aanwijzing zijn voor melkzuurvorming en het bestaan van een tumor. Suikers zijn koren op de molen van tumoren, terwijl tumoren tegelijkertijd voor het lichaam een zeer ingenieuze manier blijken te zijn om in korte tijd van veel suikers af te komen en zo te kunnen blijven functioneren!